بیا غرق در عشرت خویش
لبریز شویم
بی خیال این همه خط
بیا تن گرم خویش را
به آب سرد رود بسپاریم
و هی بخندیم
هی بخندیم
هی بخندیم
و دور از چشم آفتاب
سایه را
زیر گلبرگ باد
پنهان کنیم
و بوی باران را
از زیر اقاقی ها
پیدا کنیم
بیا آواز برگ را
از گوش
گوش ماهی ها
گوش کنیم
آسمان را فراموش کنیم
و در لذت بیکران
التذاد کنیم
بگذار بوسه هامان را ببینند
چرا شرمنده باشیم
ما بوسه ها مان را
با آواز قناری
اندازه می کنیم
آغوش بگشا
تا صبح
تا صبح دیگر
تا صبحی که
مردگان از خاک سرد
سر بلند می کنند
تا طلوع
تا غروب
در آغوش هم
به خورشید چه مربوط
ما در سیز ترین
دره صبح
آتش می افروزیم
و مرگ را
به دور دست آبی
فوت می کنیم
بیا با سرعت جنون
در دره های
پر پیچ برانیم
و مرگ را مسخره کنیم
و از آن بالا
بخندیم
به دره صبح
که چون توله سگی
واق واق کنان
می دود به دنبال ما
بیا در عشرت خویش
لبریز شویم
برویم
برانیم
بخندیم
نترسیم
برویم برویم برویم
بی هراس
بی ترس
بی شرم
تا انتها
در عشرت خویش
لب ریز شویم
موسی کاظمی