"دریا"
و خداوند خدا گفت: اول آب بود و همه چیز را از آب آفریدم.
نخسنین حیات از آب فرا آمد و نخستین مرگ در آب فرو شد؛ از همانجا که نخستین حیات آمد ؛ نخستبن مرگ آغاز شد. این راز آب است. تولد و مرگ. این بیکران راز آمیز! و چنین شد که دریا در ناخود آگاه جمعی ما طوفان شد و حیات را بلعید و مرگ را بر بلندی تف کرد و حیاتی دیگر پدید آمد. در این آبی بیکران حیاتی دیگر از گل در آمد.
آنگاه که خشم خداوند خدا فرو نشست؛ بی زمانی به دریا ودیعه شد تا آنگاه دیگر ، که خداوند خدا بر انسان خشم گیرد؛ دریا ها از هم گشوده گردد و موجهای کوه پیکر بر شانه های انسان ستیزه جو سوار گردد و بلعیده شود انسان!
ایهب به دنبال وال سفید به اعماق رفت تا جاودانه گردد. آنجا که زیبایی محض بود؛ زیبایی بدون توصیف: وصف ناپذیر! آنجا که فواره های دود از منخرین آب بیرون می جهد. آنجا نخستین آفرینش است.
موسی کاظمی